ทำงานหลายวิธีในการออกแบบชิ้นงานและเครื่องประดับเช่นแหวนสร้อยข้อมือและสร้อยคอ เพราะเวลาที่จะต้องนำมาตัดเย็บเสื้อผ้าสู่ตลาดนักออกแบบต้องในเวลาที่ นักออกแบบแฟชั่นมีหน้าที่สร้างรูปลักษณ์ให้กับเสื้อผ้าแต่ละชิ้นรูปทรงที่ไม่เปลี่ยนรูปสีผ้าการตัดแต่งและอื่น ๆ ความสามารถและวิสัยทัศน์ของพวกเขามีบทบาทสำคัญในการนำเสนอตัวตนของผู้คน พวกเขามีอิทธิพลต่อสังคมและวิธีที่พวกเขาเลือกที่จะแสดงออก การออกแบบเฉพาะของพวกเขาใช้โดยผู้ผลิต อย่างไรก็ตามมีความแตกต่างกันในสิ่งนี้ซึ่งพิจารณาจากวิธีการซื้อและการขายสินค้าและคุณภาพของผลิตภัณฑ์ ตัวอย่างเช่นผู้ค้าปลีกราคาประหยัดจะใช้ผ้าราคาไม่แพงเพื่อตีความแนวโน้ม แต่ผู้ค้าปลีกระดับไฮเอนด์จะมั่นใจได้ว่าจะใช้ผ้าที่ดีที่สุดที่มีอยู่ พวกเขาพิจารณาว่าใครมีแนวโน้มที่จะสวมใส่เสื้อผ้าและสถานการณ์ที่จะสวมใส่และพวกเขาทำงานกับวัสดุสีลวดลายและสไตล์ที่หลากหลาย แม้ว่าเสื้อผ้าสวมใส่มากที่สุดสำหรับการสวมใส่ในชีวิตประจำวันอยู่ในช่วงแคบ ๆ ของรูปแบบธรรมดาเสื้อผ้าที่ผิดปกติมักจะหาโอกาสพิเศษเช่น เสื้อผ้าบางชิ้นผลิตขึ้นมาโดยเฉพาะสำหรับแต่ละบุคคลเช่นในกรณีของ
นักออกแบบแฟชั่นอาจทำงานเต็มเวลาให้กับบ้านแฟชั่น 1 หลังในฐานะ "นักออกแบบภายใน" ซึ่งเป็นเจ้าของการออกแบบหรือทำงานคนเดียวหรือเป็นส่วนหนึ่งของทีม นักออกแบบอิสระทำงานเพื่อตัวเองขายงานออกแบบให้กับแฟชั่นเฮาส์ร้านค้าหรือผู้ผลิตเสื้อผ้าโดยตรง นักออกแบบแฟชั่นบางคนตั้งป้ายชื่อของตัวเองตามการออกแบบของพวกเขาที่วางตลาด นักออกแบบเหล่านี้สร้างเสื้อผ้าที่เป็นต้นฉบับรวมถึงเสื้อผ้าที่เป็นไปตามเทรนด์แฟชั่นที่เป็นที่ยอมรับ อย่างไรก็ตามนักออกแบบแฟชั่นส่วนใหญ่ทำงานให้กับผู้ผลิตเครื่องแต่งกายสร้างงานออกแบบแฟชั่นสำหรับผู้ชายผู้หญิงและเด็กสำหรับตลาดมวลชน มีแนวโน้มที่จะได้รับการออกแบบโดยทีมนักออกแบบแต่ละคนภายใต้การดูแลของผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบ
โดยทั่วไปแล้วการออกแบบแฟชั่นถือได้ว่าเริ่มต้นในศตวรรษที่ 19 โดย การออกแบบและสร้างสรรค์เสื้อผ้าได้รับการจัดการโดยช่างเย็บเสื้อผ้าที่ไม่เปิดเผยตัวเป็นส่วนใหญ่และแฟชั่นชั้นสูงก็สืบเชื้อสายมาจากเสื้อผ้าที่สวมใส่ในราชสำนัก ความสำเร็จของ Worth คือการที่เขาสามารถกำหนดสิ่งที่พวกเขาควรสวมใส่ให้กับลูกค้าได้แทนที่จะทำตามผู้นำของพวกเขาเหมือนอย่างที่ช่างตัดเสื้อรุ่นก่อน ๆ เคยทำ ในขณะที่บทความเกี่ยวกับเสื้อผ้าทุกชิ้นในช่วงเวลาใดก็ได้รับการศึกษาโดยนักวิชาการในเรื่องการออกแบบเครื่องแต่งกาย แต่เสื้อผ้าที่สร้างขึ้นหลังปี 1858 เท่านั้นที่ถือเป็นการออกแบบแฟชั่น ในช่วงเวลานี้เองที่บ้านที่มีดีไซน์หลายแห่งเริ่มจ้างศิลปินมาร่างหรือวาดลวดลายเสื้อผ้า หากลูกค้าชอบการออกแบบของพวกเขาพวกเขาสั่งซื้อและเสื้อผ้าที่ได้รับก็ทำเงินให้กับบ้าน ดังนั้นประเพณีของนักออกแบบในการร่างการออกแบบเสื้อผ้าแทนที่จะนำเสนอเสื้อผ้าที่เสร็จสมบูรณ์ในแบบจำลองให้กับลูกค้าจึงเริ่มขึ้นในช่วงเศรษฐกิจ
เสื้อผ้าที่ผลิตโดยผู้ผลิตเสื้อผ้าแบ่งออกเป็น 3 ประเภทหลักแม้ว่าสิ่งเหล่านี้อาจแบ่งออกเป็นหมวดหมู่เพิ่มเติมที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้น สำหรับการตัดเย็บขั้นสูง) โดยเสื้อผ้าแต่ละชิ้นจะถูกสร้างขึ้นสำหรับลูกค้าเฉพาะกลุ่ม เสื้อผ้ากูตูร์สั่งทำสำหรับลูกค้าแต่ละรายและมักจะทำจากผ้าคุณภาพสูงราคาแพงตัดเย็บด้วยความใส่ใจในรายละเอียดและการขัดเงาโดยมักใช้เทคนิคการทำมือที่ใช้เวลานาน รูปลักษณ์และความเหมาะสมให้ความสำคัญกับต้นทุนของวัสดุและเวลาที่ใช้ในการผลิต เนื่องจากเสื้อผ้าแต่ละชิ้นมีราคาสูงเสื้อผ้าชั้นสูงจึงทำกำไรโดยตรงให้กับแฟชั่นเฮาส์เพียงเล็กน้อย แต่มีความสำคัญต่อชื่อเสียงและการประชาสัมพันธ์ เสื้อผ้าสำเร็จรูปหรือเสื้อผ้าสำเร็จรูปเป็นสิ่งที่ผสมผสานระหว่างแฟชั่นกูตูร์กับตลาดมวลชน พวกเขาไม่ได้ผลิตขึ้นสำหรับลูกค้าแต่ละราย แต่จะได้รับการดูแลอย่างดีในการเลือกและตัดผ้า เสื้อผ้าผลิตในปริมาณน้อยเพื่อรับประกันความพิเศษดังนั้นจึงมีราคาค่อนข้างแพง คอลเลกชันพร้อมที่จะสวมใส่มักจะถูกนำเสนอโดยแฟชั่นบ้านในแต่ละฤดูกาลในช่วงระยะเวลาที่รู้จักกันเป็น เสื้อผ้าครึ่งทางคือเสื้อผ้าที่ยังไม่เสร็จโดยเจตนาซึ่งกระตุ้นให้เกิดการออกแบบร่วมกันระหว่าง "ผู้ออกแบบหลัก" ของเสื้อผ้าและสิ่งที่มักจะถูกพิจารณาคือ "ผู้บริโภค" ที่แฝงอยู่ สิ่งนี้แตกต่างจากแฟชั่นสำเร็จรูปเนื่องจากผู้บริโภคสามารถมีส่วนร่วมในกระบวนการผลิตและออกแบบเสื้อผ้าร่วมกันได้ ในระหว่างเวิร์กชอป Make {able} Hirscher และ Niinimaki พบว่าการมีส่วนร่วมส่วนตัวในกระบวนการผลิตเสื้อผ้าทำให้เกิด "การเล่าเรื่อง" ที่มีความหมายสำหรับผู้ใช้ซึ่งสร้างความผูกพันกับผลิตภัณฑ์บุคคลและเพิ่มมูลค่าทางอารมณ์ของผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้าย นอกจากนี้อ็อตโตฟอนบุชยังสำรวจเสื้อผ้าแบบครึ่งทางและการออกแบบแฟชั่นร่วมกันในวิทยานิพนธ์ของเขาเรื่อง "แฟชั่นสามารถแฮ็กติวิสต์และการออกแบบแฟชั่นที่มีส่วนร่วม" ตลาดมวลชนมีความสำคัญสำหรับลูกค้าที่หลากหลายโดยผลิตเสื้อผ้าสำเร็จรูปโดยใช้เทรนด์ที่กำหนดโดยชื่อดังในวงการแฟชั่น เพื่อประหยัดเงินและเวลาพวกเขาใช้ผ้าที่ถูกกว่าและเทคนิคการผลิตที่ง่ายกว่าซึ่งสามารถทำได้โดยใช้เครื่องจักร ยังสามารถอ้างถึง "การสวมใส่หรือแสดงสิ่งที่ไม่อยู่ในแฟชั่นอีกต่อไป"
